Door het artikel over Michiel dat in het Belang van Limburg op 22 mei 2003 is verschenen,
zijn alle negatieve reacties van de grote mensen en kinderen verdwenen.
Doordat hij er anders uitziet, waren de mensen heel bang.
Ze staarden hem aan, gaapten hem na en dat jarenlang.
Echter heeft Michiel net zoals andere kinderen zijn dromen.
Een ontmoeting met Wesley Sonck, zijn grote vriend, is inmiddels al uitgekomen.
De bedoeling was om deze vreselijke ziekte meer bekendheid te geven
zodat deze kinderen zo normaal mogelijk hun jeugd kunnen beleven.
Er werd toen een benefiet op touw gezet met heel wat georganiseerde activiteiten.
Met veel vreugde en plezier kunnen wij nu hierop terugkijken.
Al het leed en tranen van verdriet was voor één dag vergeten.
Het was toen feest en wij hebben die dag kunnen genieten van Michiel zijn vreugdekreten.
We zitten nu volop in de verbouwingswerken maar hierdoor wordt de eerste doelstelling realiteit.
En daardoor krijgt onze Michiel een stukje zelfstandigheid.
De tweede doelstelling komt er ook want wij gaan in juni 2004 naar Amerika
voor een ontmoeting met zijn lotgenoten, ook kinderen met Progeria.
Sinds mei 2003 volgden mooie gebeurtenissen zich op
en stond ons wereldje soms wel op zijn kop.
Wij hebben veel hulp, hartverwarmende reacties en een geweldige steun
van jullie allemaal mogen ontvangen.
Helaas onmogelijk voor ons om U allemaal individueel te bedanken.
Daarom uit het diepst van ons hart :
VAN HARTE BEDANKT IEDEREEN !
